Son dönemlerde izlediğim ve bende çok farklı hisler uyandıran Senem Tüzen imzalı Ana Yurdu filmi Türkiye'de eşine pek rastlanmayan bir hikayeyi konu alıyor. Anne-Kız çatışmasını konu alan bu film toplumdan kesitler ile kadının toplumdaki yerine çok yerinde atıflarda bulunarak seyir zevki yüksek bir film ortaya çıkıyor.Kocasından yeni ayrılmış Nesrin'nin, kitabını yazabilmek için annesinden ayrılıp,anneannesinin köydeki evine gitmesiyle başlayan film,kadının taşra toplumunda nasıl bir yeri olduğuna,kutsal aile bağlarına,her şeye rağmen bir kadının hayatta kalma mücadelesine dikkat çekiyor. Filmin bir kadın yönetmenin ellerinden olması bir yana senaryosunun da aynı kadından özenle işlenmiş olduğunu hissetmemek mümkün değil.Senem Tüzen 'Kadın yönetmen' kavramını pek cazip bulmuyor,ki bulmamakta da haklı. Sektörü bu kadar ele geçirmiş bir erk yapısı varken böyle kadınlarımızın her zerresini özenle işlediği filmleri beyaz perdede daha çok görme şansına erişmek tek ümidimiz.

Çok sağlam diyaloglarla ilerleyen filmde,herkesin zaman zaman duyduğu ama bunun bir zorbalık olduğunu bile anlamayacak kadar normalleştirdiği cümlelerin bir kadını ne şekilde etkilediğini sert bir şekilde hissediyoruz.Yüzümüzde ayna kırılmış etkisi yaratan bu filmin sonunda herkes biraz Nesrin olduğunu anlıyor.Nesrin ile yüzleşmeye hazır mısınız ?