Einstein'ın kanıtlanmış teorisine göre ışık hızı her zaman aynıdır. Aslında fizik kuralları, gözlemcinin durumu farketmeksizin aynı şekilde geçerlidir ve aynı şekilde işler. Yani gözlemci kabul etse de etmese de, elmayı bıraktığınızda yere düşer. Tabii bunun kağıt üzerindeki matematiksel formları da mevcuttur. Fizik kuralları; siz dursanız da, uyusanız da aynı şekilde işlemeye devam eder. Ancak zaman kavramı farklılık gösterir. Bazı durumlarda 5 dakika çok uzun, bazı durumlarda ise çok kısa gelebilir. Geçen süre aynıdır ancak hissedilen durum farklılık gösterebilir. Görelilik teorisine göre içinde bulunulan duruma göre zaman algısı farklılaşabilir. Bu farklılık zaman hızında değil, algıda ve kişinin hissettiği durumdadır. Kişisel olarak bu şekilde hissedilen farklılıklar, evrensel boyutlarda da oluşabilmektedir.

Zaman, eski medeniyetlerden bu yana farklı şekillerde ölçümlenmeye çalışılmıştır. Dünyanın dönüşünü ve güneşin durumuna göre zaman tespiti yapılmaya çalışılmış, farklı takvimler kullanılmıştır. Son hali ile günlerin 24 saate, dakikaların 60 saniyeye ve yılların 365 güne bölünmüş hali kullanılmaya başlanmıştır. Bu da dünyanın güneş etrafındaki dönüşüne göre hesaplanmıştır.

Zamanın akış hissi ise yaşa göre farklılık göstermektedir. Bu teoriye göre zaman hızı, yaşımızın karekökü ile doğru orantılı şekilde artar. Yani 10 yaşındaki biri, zamanı 60 yaşındakine göre 2 buçuk kat daha fazla hisseder. Zamanın ölçümlenmesini sağlayan sezyum atomu, titresimler sayesinde bu ölçümlemenin doğru olmasını sağlar.

Einstein'a göre uzay ve zaman birbirine bağlıdır. Kütle çekim etkisi de zamana etki eder. Yani bir cismin kütlesi, zamanı yavaşlatabilir ya da hızlandırabilir. Kütle çekiminin gücü ve zamanın yavaşlama hızı bağlantılıdır. Bununla ilgili ortaya atılan İkizler paradoksu, ışık hızı ve zaman kavramından bahseder.